Bijna lente…

Vandaag ‘ontslag’ gekregen in de VU. De radiotherapeutisch arts was zeer tevreden. Toch weer een hele opluchting. Na twee jaar controles – eerst eens per 3 maanden, toen eens per half jaar – is dat onderdeel afgesloten. (Door de halfjaarlijkse afspraken in het ziekenhuis en op de bestralingsafdeling in de VU, was er elke 3 maanden cntrole; aan één kant een veilig gevoel, aan de andere kant steeds weer belastend.) Nu alleen nog eens per jaar voor de mammografie en een bezoekje aan de chirurg. Wat heb ik toch ontzettend geboft met het hele verloop!

De komende maanden is de agenda zeer goed gevuld met werk en met rolstoeldans- en rollatordansactiviteiten.

Trainingen fysieke belasting en meelopen op een afdeling, training ergocoach en – samen met twee collega’s bedrijfsfysiotherapeuten – de laatste voorbereidingen treffen voor een zeer grote klus bij een landelijke organisatie. De laatste details op zakelijk en praktisch gebied worden deze week besproken en dan hopen we snel van start te gaan. Het is in ieder geval al erg leuk en leerzaam om met elkaar aan de voorbereiding te werken!

En verder een themabal FlowerPower, waar ik mag presenteren, trainingen en lessen, workshopdagen in Utrecht en Brussel (Belgische dansleraren), de World Cupwedstrijden in Cuijk, vergaderen met international classifiers in Bonn, afdansen…

Tussen dat alles door genieten van wandelingen met Flip en andere momenten van rust en ontspanning!

Dat was week één!

De eerste week van bestralingen zit er op! Het was er wel één met ‘hindernissen’:

• Donderdag, dag 1: de eerste keer, bijtekenen en foto’s om te controleren of de ligging exact overeen komt met de gegevens van de CT-scan, dus alles bij elkaar een lange sessie;
• Vrijdag, dag 2: op vrijdag moet er altijd bijtgetekend worden en omdat men niet helemaal tevreden was over de foto’s werden er opnieuw foto’s gemaakt. Het was ijzig koud en het lange stilliggen in die koude ruimte verergerde een beginnende verkoudheid.
• Maandag, dag 3: op maandag wordt er weer bijgetekend en een nieuwe medewerkster had nog niet zo’n vaste hand, dus er moest het één en ander worden gecorrigeerd. Daarna de wekelijkse afspraak bij de arts, weer uit- en aankleden, maar daar was ik gelukkig snel klaar.
• Dinsdag, dag 4: maandag werd de afspraak verzet: andere tijd en ander toestel, want… er moesten weer foto’s gemaakt worden. Wat bleek: men had één keer een dun kussentje gebruikt en men kon het maar niet erover eens worden welke stand (met of zonder kussentje) nu het beste was. Er werden foto’s gemaakt met en zonder en eindelijk, eindelijk was dat achter de rug. Het was lastig om zo lang stil te liggen met een vreselijke kriebelhoest…
• Woensdag, dag 5: nu zou het dan echt ‘routine’ moeten zijn. Maar nu moest er voor de start (ik was de eerste om 8.10 uur) nog iets worden gecontroleerd en bijgesteld aan de laserstralen. Niets wordt aan het toeval overgelaten!!! Dus het liep iets uit, maar om 8.30 uur zat week 1 erop!

Behalve dat ik last heb van een heftige verkoudheid, ervaar ik verder (nog) geen hinder van de bestralingen.

Morgen vol goede moed beginnen aan week 2 en over 14 dagen… zit de hele serie erop!  

En… nog steeds stromen de mails, kaarten, bloemen en telefoontjes binnen… Dat is echt heerlijk!!!

Volgende stap

Na de positieve beslissingen van begin deze week ging het allemaal heel snel.

Vanmorgen waren we op de afdeling Radiotherapie in het VU-ziekenhuis in Amsterdam voor een intake en voor de lokalisatie van het bestralingsgebied. De radiotherapeut heeft alle mogelijke bijwerkingen, die al dan niet kunnen optreden tijdens, maar ook nog lange tijd na de behandeling, met ons besproken.

En ik ben nu beschilderd als een indiaan op oorlogspad. (Na de CT scan bewonderde ik het resultaat:: “Net Mondriaan!”, zei één van de medewerkers. Ik vroeg of ik nu veel geld waard was? “Alleen als ik er mijn handtekening onder zet….!” was het antwoord.)

Er wordt nu een behandelplan opgesteld en de eerste van de 15 bestralingen zal donderdag 28 januari gaan plaatsvinden, exact 4 weken na de operatie. (Ter verduidelijking: 15 bestralingen van het borstgebied zijn altijd noodzakelijk na een borstparende operatie, nu wordt – i.p.v. de okselklierverwijdering – ook het okselgebied bestraald.)

Het is geen pretje om op zo’n afdeling te moeten zijn en ook niet om andere (soms zwaar verminkte) patiënten te zien.

Maar ik ben blij dat ik nu kan aftellen en dat uit alle informatie blijkt dat ik enorm heb geboft met een vroegtijdig ontdekte kleine tumor van een weinig agressieve soort en een micro-uitzaaiing in slechts één van de drie verwijderde klieren.

Ik bofte ook met de bereidheid van het Amstellandziekenhuis om toch voor bestraling te kiezen i.p.v. de voorgestelde operatie en wij zijn iedere dag blij met alle vormen van belangstelling!!!